कोमल मेरो शरिरमा किन गर्छौ छेडखानी
मन परेन मध्यरात जिस्काउने तिम्रो बानी
रातभरी एकान्तमा बज्छ एक हाते ताली
झनै मख्ख भई तिमी, राग तान्छौ गला तानी
सागरबाट एक थोपा लिँदा दुख हुन्न थियो
चोरी गरी पिडा दिन्छौ जातै तिम्रो बेइमानी
घुम्दा घुम्दै संसार यो, कहाँ पियौ अमृत तिम्ले
काललाई छलि सक्यौ, विष पनि भयो पानी
प्रकृतिलाई मात गरी तिमी भयौ सदाबहार
तराई पहाड जतासुकै उस्तै उस्तै भो कहानी
Tuesday, June 22, 2010
No comments:
Post a Comment