सागर नै भेटेपनी दुईधाराको प्यास मलाई
संसार नै जितेपनि त्यै काखको आश मलाई
आफन्तको चोला भिर्ने धेरै भेटे यो शहरमा
तिमि यौटा नहुँदा नि लाग्छ वनवास मलाई
टाढा तिमी बसेपनी हरपल म सँगै छौ
मनभित्र बसेकी छौ, छुन्छौ आसपास मलाई
गुण तिम्रो तिर्न भनि के नै गर्न सकेको छु
भएको छ ऋण सरी फेर्ने हर साँस मलाई
फेरि पनि एकचोटी प्राण देउ आशिषमा
बोक्न गाह्रो भइरहेछ जीउँदो यो लाश मलाई
– १ वैशाख २०६७, मातातिर्थ औंसी
(मेरी आमाको मायामा...जो प्रत्येक पल मेरो बाटो हेरिबसेकी छिन् )
No comments:
Post a Comment