यात्रा थालि पाईला उठे सङ्घारमै गोधुली छ
रात परे के नै भयो साथ दिने जुनेली छ
साजगाज बिनापनि गाउनै छ जीवन गीत
सँगसँगै रमाउने एकान्तको सुसेली छ
पिर वेथा हरी दिन सँधै कहाँ सकुला र
लाज पचाई आँखा मेरा छोपीदिने परेली छ
के रिस गरुँ देउतासँग उसले दिएको जूनीलाई
सुखदुख रमाउने यो मन उसकै कोसेली छ
सगर नाप्छु भन्छ कैले सागरमा डुब्छ कैले
आफ्नो मनको चाह यौटा नसुल्झिने पहेली छ
अँधेरीको चादर ओढी सुस्ताई दियो जगत सारा
अनि मात्र थाहा भयो "सबिन" भित्रै उजेली छ
Monday, October 4, 2010 at 10:42am
No comments:
Post a Comment